διαβάζεις το μυαλό μου ή το γραψες εσύ για να με διευκολύνεις να έρθω σ’ επαφή με το συναίσθημα? η απουσία σου είναι εδώ. στον τοίχο που κάποτε ακουμπούσες την πλάτη και με καλούσες να σου φιλήσω τα χείλη. αχνό αποτύπωμα, το συναίσθημα που μου προκαλεί ο άδειος τοίχος, Β Α Σ Α Ν Ι Ζ Ο Μ Α Ι λέει κι εσύ κερδίζεις γιατί έχεις ακόμη πρόσβαση στην καρδιά μου.
Β Α Σ Α Ν Ι Ζ Ο Μ Α Ι είπα, και ξαφνικά δεν ήμουν μόνος.
Σε ψάχνω.
το δωμάτιο στριφογυρίζει. το πάτωμα υποχωρεί. το ταβάνι πέφτει με ταχύτητα προς το κεφάλι μου. φοβάμαι. κρυώνω. ζαλίζομαι. πεινάω. δεν πεινάω. τρίβω το χέρι μου νευρικά. δεν θυμάμαι πώς έφτασα εδώ. ουσίες. ουσίες τρέχουν ακόμη στο αίμα μου.
Με έχεις πριγκίπισσα. Μου φέρνεις τα νοστιμότερα εδέσματα και με ντύνεις με τα πιο φανταχτερά υφάσματα. Φροντίζεις να μην μου λείπει τίποτα. Δεν σε βλέπω ποτέ. Είσαι ο φανταστικός πρίγκιπας που με κλείδωσε στο χρυσό αυτό κλουβί. Πάνω του κρέμεται μία ταμπέλα που λέει:
Βασανίζομαι σου λέω, κι εσύ δεν ακούς. 
Περπατώ και νιώθω ένα βάρος. Είμαι στενοχωρημένη και προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά είχα ξεκαρδιστεί στα γέλια. Δεν θυμάμαι. Περπατώ. Νιώθω ένα βάρος, και έχω χάσει την διάθεση για χορό. Περπατώ και κοιτάω χάμω. Άκεφη. Βασανίζομαι μου λέει. Ναι- δίκιο έχει. Βασανίζομαι κι εγώ. Επιτέλους κάποιος να με καταλάβει σε αυτή την αναθεματισμένη πόλη. Βασανίζομαι κι εγώ.
