
Τα μαύρα γράμματα χαμηλά στους τοίχους του κέντρου της πόλης με φέρανε σε σένα. Είσαι σαν νεράιδα από ασπρόμαυρο παραμύθι. Κι εγώ ανοίγω τα φτερά μου να σ’ αγκαλιάσω. Πετάω που σε γνώρισα. Β Α Σ Α Ν Ι ΖΟ Μ Α Ι μέχρι να σε ξαναδώ. Β Α Σ Α Ν Ι Ζ Ο Μ Α Ι σ’αγαπώ.
No comments:
Post a Comment